TABUT YOLCULUĞU

Tez geçti bahar yaz, güz mevsimidir

Bel bükülmüş, yüzler solgun gidiyor!

Ömür hikâyenin bu son demidir

Hayattan usanmış, yorgun gidiyor!

Kimi vuslat bulmuş, kimi hasrette

Kimi şaşkınlıktan daim hayrette

Sadıklar vahdeti bulmuş kesrette

Gönül var, Dost’una vurgun gidiyor!

Hayal ve hakikat, iç içe burda

Bugün taptazeler, yarın ki hurda

Bin türlü meşgale biter çukurda

Coşkun sular şimdi, durgun gidiyor!

Kimi tevbe edip insafa gelmiş

Kimisi çok şükür ihlasa ermiş

Kimi sermayeyi iflasa vermiş

Kimisi boş geldi, dolgun gidiyor!

İmansız, insafsız kim, neye yarar?

Şefkatsiz, gayretsiz “kin”, neye yarar?

Düzensiz, devletsiz, din neye yarar?

Hain cehenneme sürgün gidiyor?

Kardeşim çiğ kalan kokar sonunda

Pişmeyenler pişman çıkar sonunda

Herkes bu dünyadan bıkar sonunda

Bütün yollar kabre uygun gidiyor!..

Kulluk ettin nefse ve de tağut’a

Bak sonunda girdin, tahta tabuta

Ya Asri mezara, ya da Harput’a

Ahbap akrabaya kırgın gidiyor!…

https://www.millicozum.com/mc/2022/ekim-2022/tabut-yolculugusiir-2/