KÜRTÇE AŞİRET DİLİDİR, DEVLET DİLİ OLMASI MÜMKÜN DEĞİLDİR.

Sn. Abdullah Gül’ün, şike ve şaibe kokuları sezdiğimiz Diyarbakır ziyaretinde, MGK’ya ve milli duyarlı halkımıza karşı rüşveti kelam cinsinden ve gayet cılız bir sesle “Resmi dilimiz Türkçedir,” demesine rağmen; diğer bütün eylem ve söylemleriyle sivil PKK olan BDP’yi ve bölücüleri cesaretlendirip sevindirecek tavırlar sergilemesi, hayret ve endişeyle izlenmişti.

Bilderberg’ci mason Mesut Yılmaz’ın: “AB’nin yolu Diyarbakır’dan geçer”,

BOP Eş Başkanı Recep Erdoğan’ın; “Diyarbakır’ı BOP’un yıldızı yapacağız.” Sözlerinden beter bir talihsizlikle:

“Diyarbakır Ortadoğu’nun merkezidir.” Diyen Sn. Abdullah Gül, yoksa Kürdistan haritaları yayınlayan İngiliz CFR’si Siyonist kuruluş CHATHAM HOUSE’un verdiği madalyaya karşı vefa borcunu mu ödemekteydi?

Bu arada Kürtce’nin yargıda, kamuda ve eğitim kurumlarında serbest bırakılmasını savunan sahtekarların hiçbirisi KÜRTCE’nin böyle bir uygulamaya müsait olup olmadığını gündeme getirmemekteydi. Kürtce üzerinden çok ciddi araştırmalar yapan dilbilimci Philip Kreyenbroek, (1992) Kurmanci, Sorani ve Zaza’ca gibi dillerin, İngilizce ve Almanca kadar farklılık arz ettiğini, aynı dilin lehçeleri değil, ayrı dil kategorileri saymak gerektiğini söylemekteydi. [1]

..

MAKALENİN TAMAMI İÇİN TIKLAYINIZ…