KERBELA AĞITI

Kerbela’ya vardı, o kutlu kervan

Pusu kurmuşlardı, Yezit ve Mervan

Lanet okunacak, durdukça devran

Bağiyler Nur Hüseyn, yolunu bağlar

Her andıkça hâlâ, özüm kan ağlar…

Peygamber öpmeye, kıyamamıştı

Secdedeyken yere, koyamamıştı

Hak gören göz ondan, kayamamıştı

Şimdi acısıyla, ciğerin dağlar

Hâlâ her andıkça, gözüm kan ağlar…

İntikam aldılar, Yüce Nebi’den

Dine kin kustular, billah harbiden

Siz ne istediniz, masum sabiden

Bu derin acıya, dayanmaz dağlar

Her andıkça hâlâ, gönül kan ağlar…

Tam yetmiş iki can, şehit oldular

Gafil sanır onlar, meyyit oldular

Hepsi cennetlere, seyyit oldular

Fatıma cennette, karalar bağlar

Hâlâ her andıkça, yürek kan ağlar…

Tek Zeynel Abidin, kurtuldu hasta

Bütün nuraniler, melekler yasta

Bir ucu Afgan’da, bir ucu Fas’ta

Cümle Müslümanlar, ah edip çağlar

Her andıkça hâlâ, gözüm kan ağlar…

Cennet güllerine, kıydı zalimler

Ay Güneş karardı, diyor âlimler

Mevlâ’ya yönelir, kalbi salimler

Hainler Yezid’e, her imkân sağlar

Hâlâ her andıkça, özüm kan ağlar…

Gelin ha dostlarım, Hakkı tutalım

Haram yemektense, taş kum yutalım

Kerbela facia, nasl unutalım

Vicdanlar kaynıyor, gözyaşı çağlar

Her andıkça hâlâ, gönlüm kan ağlar…

Birlik dirlik yoksa, gelir her bela

Bak dünya perişan, her yer Kerbela

Adil Düzen’siz herkes, zulme müptela

Ya Hakk!.. Ya Hu!.. çek ki; yeşersin bağlar

Hâlâ her andıkça, özüm kan ağlar…

Bizleri cennette, buluştur Ya Rab

Bu dünya fanidir, hayali serap

Ölümle yıkılır, saraylar harap

Zehre döner haksız, bal ile yağlar

Kerbela andıkça, yürek kan ağlar…

Hasan Hüseynime, gülmeyen dünya

Ali Fatıma’ya, kalmayan dünya

Muhammed’e vefa, kılmayan dünya

Bize mi kalacak, beyler ağalar

Her andıkça hâlâ, gönlüm kan ağlar…