HAİNLERİN TİYNETİ!
“Dostlarımdan koru, Sen beni ya Rabb
Ben düşmanlarımdan, kendim korurum!..”
Demiş bir filozof, düşünce harap
Oysa her şey Hak’tan, boştur kuruntum…
Kahbe karakterli, hain fırsatçı
Arkadan hançerler, pinti fesatçı
Hep haset ekiyor, nefret hasatçı
Önce korkup sandı, çeker vururum…
Kalleşlik fıtratı, insi İblis’tir
Sinsilik silahı, cinsi Tiflis’tir
Mü’min rolü yapar, manen müflistir
Bile bile çiğner, şeref onurum…
Araştır anlarsın, mayası bozuk
Süt sümük karışık, hayâsı bozuk
Foyası sırıtır, boyası bozuk
Bunlar imtihanım, bitmez sorunum…
Hıyaneti siyaset, sanır bu nursuz
Çok zeki geçinir, huysuz huzursuz
Güçlü gördüğüne, tapar onursuz
Hep zoruna gider, mertçe durumum…
Rakip gördüğüne, iftira atar
Kırk yıllık dostunu, bir anda satar
Huzuru kaçırır, ortalık katar
Ayaklar altına, alır gururum…
Vefasız acımaz, çelme takarmış
Bir pire uğruna, yorgan yakarmış
Süfyani sıfatla, hain bakarmış
Melânetleriyle, kaçar huzurum…
Türlü hıyaneti, mübah görüyor
Dostlarına tuzak, günah örüyor
Bulmuş üç beş manyak, ferah ürüyor
Aklınca enayi, yerne konurum…
Hasetçi yaktığı, ateşte yanar
O Rabbini değil, nefsini anar
Kara sinek gibi, pisliğe konar
Akgül’den hoşlanmaz, budur kusurum…
Hain; antrenörüm, hızım olmuştur
Acılar pişirdi, hazzım olmuştur
Kaderin gereği; lazım olmuştur
Geç farkına vardım, budur yorumum…
https://www.millicozum.com/mc/2019/temmuz-2019/hainlerin-tiyneti-siir/