Unutmayın canlarım, nefsini tutmak
Vallahi nefesini, tutmaktan zordur!
Kur’an öyle bildirir, “öfkesin yutmak”
Kolay değil; bağrına, bastığın kordur!

Kimisi para pula, tapar bankaya
Kiminin Lat Menat’ı, putu Çankaya
Kimi haysiyetini, satar markaya
Münafık marazı, bir kara çordur!

Bir meal okuyup da, fikre dalmazsın
Fırsat bulsan günahtan, geri kalmazsın
Fakir ise akraban, kapın çalmazsın
Hayırdan uzaklaşan, hakirdir hordur!

Riyakâr istismarcı, fasık dincisin
İşbirlikçiyi sever, Hakka kincisin
Değersiz bir kabuksun, sanma incisin
Mücahitsen Hak yolda, canını yordur!

Ekmek amaçlayanlar, çamur yoğurmaz
Kötü alet ve gayret, olgun doğurmaz
Unutma; “Kem âlâtla, kemâlat olmaz”
Ucuz kahraman yüzü, ak değil mordur!

Ahmak korkak insan, özre sarılır
Hatasın söyleyene, kızar darılır
Mevlâ’ya ve Maksuda, nasıl varılır
Vuslatın yollarını, arayıp sordur!

Şehvet peşine düşen, şeref yitirir
Tembellik tehircilik, ömür bitirir
Bilgi ve yiğitlik, zafer getirir
Korkağın payı ayran, cesurun lordur!

Özün sözün ve gözün, sakın ve eğil
Buğz; küfre kötülüğe, kişiye değil
Aman zulme ve zalime, eyleme meyil
Lükse keyfe kapılmak, bir anafordur!

Marifet mi alt alta, kafiye dizmek
Uydurma senaryolar, filimler çizmek
Gayret külfetten kaçıp, hayalde gezmek
Şeytanların kurduğu, tuzaktır tordur!