GAFİL İNSAN!

Vazgeç artık, boş hevadan

Kur’an’a uymadın gitti!

Ey gönül, zevku sefadan

Bir türlü doymadın gitti!

Hafta her gün karnın toktur

Seherlerde secden yoktur

Amel zayıf, bilgin çoktur

Nefsini oymadın gitti!

Âlem bilmez, Allah Habir

Beden ölü ruha kabir

Yalan haram, gurur kibir

Libasın soymadın gitti!

Riyanı da sevap sayıp

Boşa geçen yıllar kayıp

Meylin günah, seyrin ayıp

Bir nokta koymadın gitti!

Mahşerde divan kurula

Ettiğin yüzen vurula

Tek tek hesabın sorula

Hak yola kaymadın gitti!

Neye güvendin de azdın

Nice bin tevbeni bozdun

Gururunla esip tozdun

Günahın saymadın gitti!

“Hak dostu”, sanırlar güya

Tüm heves hayalin dünya

Yakında biter bu rüya

Uyanıp aymadın gitti!

Halktan utanırsın amma

Haktan da saklarım sanma

“Sakın ha Şeytana kanma!”

İkazın duymadın gitti!

https://www.millicozum.com/mc/ozel-yazilar/gafil-insan-siir/