ÖLÜMÜ ÖZLÜYORUM
Bir noktaydı kâinat, yine noktaya döner
Kesret içre vahdeti, Rabbi bulmaktır hüner
“Ve nefahtü min ruhi”,1 sanma ki bu nur söner
Zikri Hak’la cezbede, gönlümü özlüyorum
Bu dünyadan usandım, ölümü özlüyorum!
Bu dünya zindanından, tahliye olduğum gün
Sonsuzluk diyarına, müjdeyle doğduğum gün
O vuslat sarayında, huzura doyduğum gün
Firdevs bağlarında ak, gülümü özlüyorum
Burda gönlüm eğlenmez, ölümü özlüyorum!
Nebiler sultanına, kâinat Hocasına
Bülbül vuslata uçar, hakikat goncasına
Merkep cinsi tav olur, bu dünya yoncasına
Şeytana atacağım, golümü özlüyorum
İman selametiyle, ölümü özlüyorum!
Mehdiyet devrimiyle, Siyonizm’in çöktüğü
Mücahit Mehmetçiğin, dişlerini söktüğü
İsrail balgamının, üstüne kül döktüğü
Kaderde kutlu zafer, bölümü özlüyorum
Bu dünyadan usandım, ölümü özlüyorum!
Diyalogcu riyakâr, keleklerden usandım
Milli Gömlek çıkaran, döneklerden usandım
Şeriat öcü sanan, ödleklerden usandım
Serapları hakikat, çölümü özlüyorum
Bu hayattan doymuşum, ölümü özlüyorum!
Bizi Dosta götüren, kabirden başka kapı
Bulunmazken ürkenin, belli oluyor çapı
Şeytan; ehl-i dünyaya, içirmiş gaflet hapı
Havz-ı Kevser misali, gölümü özlüyorum
Fani fenadan bıktım, ölümü özlüyorum!
Böyle zelil yaşamak, her gün ölmekten beter
Hak dinin hâkim eyle, Ya Rabbi hasret yeter
Lütfeyle feth-i mübin, vuslat gözümde tüter
Cennet bahçesi mezar, holümü özlüyorum
Bu dünyadan usandım, ölümü özlüyorum!
Kurban olsam o Dosta, şehadet şerbetiyle
Hem kulluk şuuruyla, ibadet rütbesiyle
Cihadın onuruyla, cesaret izzetiyle
Bayrağım taşıyacak, dölümü özlüyorum
İtminan ve huzurla, ölümü özlüyorum!
Dipnot:
1- “Ona (insana) kendi ruhumdan üflediğimde” (Hicr: 29 ayet)
https://www.millicozum.com/mc/2015/subat-2015/olumu-ozluyorum/