KARARSIZ GÖNLÜM

Kalbim kudret avcunda, her an başka hal gelir

Gâh sadık bir Müslüman, gâh şirk koşan olurum!

Bir an nutkum tutulur; susar dilim lal gelir

Sonra bak ki, kurt-kuşla; sır konuşan olurum!

Bazen Şemsi Ezeli’n, aşkına pervaneyim

Bazen pejmürde, mecnun; pür deli divaneyim

Bazen ıssız bir yerde, köhne bir viraneyim

Gün olur gökyüzünde, bir Kehkeşan olurum!

Gâh aynaya bakamam, kendimden utanırım

Gâh tövbe denizinde, günahtan yıkanırım

Gâh tek kat merdivende, yorulup tıkanırım

Bir dem başı dumanlı, dağlar aşan olurum!

Dosttan ayrı düşerim, gönül özler visali

Yakar hasret ateşi, kalmaz ruhum mecali

Bazen yüzüm kararır, “Hacer Esved” misali

Bazen açılıp parlar, nur dırahşan¹ olurum!

Bazen âlim ve abid; haza Harun’a benzer

Bir bak, Bel’am’dan beter; hatta Karun’a benzer

Âlem; bazen canavar; bazen yavruna benzer

Gâh malum ve muteber; gâh feşmekân² olurum!

Aşk, cereyan gibidir, dondurur ve yandırır

Muhabbet ve nefreti, aynı kapta kandırır

Lokmasını bir bala, bir de kana bandırır

Hidayet yetişmese; per perişan olurum!

Ten kabrimde can hapis; vücut ruhuma tabut

Bazen fena fillahta; bazen azgın bir Tağut

Bir an Calut rolünde, bir bak aynıyla Talut

Zalimin oklarına; her an nişan olurum!

Dünya fani rüyadır, Dostuna hasrette kal

Kalbin ile vahdette, kalıbın kesrette kal

Gel karar kıl ey gönül, huzuru Hazrette kal

Bazen durgun su gibi, bazen coşan olurum!

Gâh Dosta hazır kurban, gören sanır İsmail

Gâh Hakka kafa tutar, aynı Beni İsrail

Celal ile Cebrail, Cemal ile İsrafil

Şeytanlıktan kurtulup, âleme şan olurum!

Bazen ipek beğenmez, bazen muhtaç çaputa

Bir dem mü’min muvahhit, bir an tapar her puta

Bazen Hazar’da yüzer, bazen uçar Harput’a

Ahmet emir erindir, lütfet paşan olurum!