YAPMA BE KARDEŞ!
Dünya Kâinat zübdesi, insan dünyanın özeti
Kâmil insan olmak için, nefsini dövmeye geldin…
Ahlâk idrak mayasıdır, takva mü’minin izzeti
Fikir zikir şükür gerek, Rabbini övmeye geldin…
Akletmez mi vicdan ehli, ahmaklık hiç yakışır mı
Hiç sonunu düşünmeden, hemen işe kalkışır mı
Sonra mecbur boyun eğip, mahcup mahzun bakışır mı
Neye yarar bak sonunda, bin pişman tevbeye geldin…
Danışmak düze çıkarır, fevri karar utandırır
Dostlarını riske atmak, hayatından usandırır
İrfan insaf sahibini, acı bir söz uyandırır
Münafıklara koz verme, sen Hakkı sevmeye geldin…
Bazen büyük kahramanlık, bazen ahmaklık edersin
Böyle sevgi saygı olmaz, burnun dikine gidersin
Hem cahilce davranırsın, hem de bilgiçlik güdersin
Toparlan artık kardeşim, nefs dağın delmeye geldin…
Bu yaptığın çocukluğu, deliler bile yapar mı
Sorumluluk duyan mü’min, boş beleş işe sapar mı
Tevhid ehli şuurludur, taşa mermere tapar mı
Sen akılla yaşayıp da, imanla ölmeye geldin…
Ucuz lüzumsuz hevesler, başımıza belâ açar
Olgunlaşmaz çiğ kalırsak, bil sadıklar bizden kaçar
Böyle yersiz zevzeklikler, dinü devlet boşa saçar
Oysa sen bâtıl düzeni, ülkeden silmeye geldin…
Sana bu son uyarımdır, emeklerin boşa verme
Henüz tomurcuk güllerin, böyle tam açmadan derme
Sabrımızı çok zorlama, sinirimiz daha germe
Hep bildiğin okyacaksan, aramıza niye geldin…
https://www.millicozum.com/mc/ozel-yazilar/yapma-be-kardes-siir/