Haber Sitesi

Bülent Arınç’ın ve iki SP Genel Başkanının ayarı!

Yaşananlardan anlaşılan o ki Saadet Partisi’ne de karanlık adamlar sızmıştı ve vitrindekiler sadece seyirlik konumdaydı; işte Bülent Arınç’ın ve iki SP Genel Başkanının ayarı!

29 Haziran 2012 tarihinde Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi yeni binası açılış törenine Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç katılmak üzere Elazığ’a gelirken, Recai Kutan, Ahmet Tekdal, MSP Elazığ eski milletvekili Ömer Naim Barım’ın birlikte gelip tüm etkinliklere katılmaları dikkat çekiyordu. Millî Görüş partilerinin iki eski genel başkanını AKP’li Bülent Arınç’ın beraberinde görmek doğrusu hiç beklemediğimiz bir olaydı. Tabii ki hayret etmedik, sadece sürpriz oldu. O ileri yaşında, Bülent Arınç ile birlikte buralara kadar gelip onca meşakkatli programa katılmanın Recai Kutan ve Ahmet Tekdal için büyük bir azim ve gayretin ifadesi olduğu açıktı. Galiba AKP’nin Cemaat ile arasının açılması bölünmeye kadar uzanacaktı. Bülent Arınç, gözü Saadet Partisi liderliğinde kalmalı ki iki eski genel başkanlarını tören tören yanında taşımaktaydı. Ancak Bülent Arınç’ı iyi tanırız. O da iyi konuşur ama elinden iş çıkmazdı. Erbakan, memleketi olan milyonluk Manisa’dan kaç kez aday gösterdi kazanamadı. “Erbakan beni harcamak için Manisa’dan aday gösteriyor” diye hep mızmızlanırdı. İl başkanlığı yaptığı kendi memleketi Manisa’dan milletvekili seçilemeyişi Bülent Arınç açısından beceriksizliğin ispatıydı. Kaldı ki Millî Selamet Partisi girdiği ilk seçimde Manisa’dan Gündüz Sevilgen’i milletvekili çıkartmıştı. Bülent Arınç, tek başına AKP iktidarında bile memleketi Manisa’yı bırakıp son seçimde Bursa’ya sığınmıştı. Demek istiyoruz ki birileri bunların önüne bir program koyup “haydi yap, bir platform koyup çık konuş” demese kendiliğinden hiçbir işe yaramazlardı. Bülent Arınç’ın Millî Görüş partilerinde de ağustos böceği gibi ötmekten öte bir başarısı olmamıştı. Buna rağmen hep eleştiren, beğenmeyen, hesaba çeken tarafta kendini konumlandırıp yer alırdı. Aslında siyaseti sadece konuşmaktan ibaret zannettiği için pek de aklı yatmazdı. Nitekim kendisi Cemaat’e yakın bir insandı. Anlaşılan, Saadet Partisi ile Cemaat’i bütünleştirmeye yönelik bir düşünce içerisinde olmalıydı. Oysa Cemaat bugüne kadar bütün partilere destek verdiği halde Millî Görüş partilerine hiç müspet bakmamış, aksine soğuk, mesafeli, (hatta saldırgan) davranmıştı. (Hatırlayınız) Bülent Arınç’ın oğlu vefat etmişti, Allah rahmet etsin… Millî Gazete ve Zaman Gazetesinde tam sayfa ilan vererek taziyede bulunanlara teşekkür etmişti. Kendisi Refah Partisi milletvekili olmasına karşın Genel Başkan Erbakan’ın ismine Fetullah Gülen isminin altında 3. sırada yer vermişti. Muhakkak ki bunu tavır koymak için kasıtlı yapmış olmalıydı. Ama bu hiçbir şekilde kabul edilemez bir küstahlık olması yanında aynı zamanda bir mantıksızlık ve tutarsızlıktı. Genel başkanını böyle istiskal eden bir milletvekili neden hala o partide kalırdı? Erbakan ise hiçbir zaman bu tür edep ve terbiye dışı tutum ve davranışları mesele yapıp disiplin uygulamaz, hatta tavır bile koymazdı. Şevki Yılmaz, Halil İbrahim Çelik, Hasan Hüseyin Ceylan, Şükrü Karatepe gibilerini bile sineye çekerek 28 Şubat sürecine yaptıkları katkılar (ve kışkırtmalar) nedeniyle bile asla muaheze etmedi, (muhatap almadı). Şimdi Recai Kutan ve Ahmet Tekdal sözde Oğuzhan Asiltürk’e karşı Fatih Erbakan’ın yanında yer alıp destek sağlamaktaydı. (Davasının gayretini taşımayan, hassasiyetlerini korumayan, Bülent Arınç’ın peşine takılıp Elazığ’a geldikleri halde Genel Başkanlığını yaptıkları SP’ye bile uğramayanlar) Hoca’nın oğluna mı sahip çıkacaktı?

Gibi tespitlerde bulunanlar, işte bu tıynet ve zihniyetteki insanlardan oluşan AKP’yi tam 12 yıl boyunca “Milli Derin Devletin güdümünde” gösterip aklamaya çalışmışlardı. Ama sonunda AKP’yi bırakıp, Cemaati alkışlamaya başlamışlardı!? Karakter ve kabiliyet olarak Recep T. Erdoğan’ın Bülent Arınç’tan ne farkı vardı? Oysa ilahi kaderin ve imtihan sırrıyla fırsat verilen güçlerin “fasıklar ve münafıklar eliyle de, dini ihya etmeleri” ayrıydı, ama hıyanet ehlinin ve işbirlikçilerin melanetlerine mazeret ve keramet uydurmak farklıydı. “Ortaya çıkan ve bize ulaşan iyilikleri ve hayırlı neticeleri Allah’tan ama kötülük ve nankörlükleri, şahsımızdan bilmek” (Nisa:79) Ölçüsünü dikkate alarak, AKP dönemindeki, bir takım yararlı girişimleri, Milli odakların zorlaması, ama diğer bütün tahribatlarının ise kendi fıtratları ve kabahatleri olarak değerlendirmek ve hele bunlara yönelecek oklara karşı Erbakan’ı kalkan olarak kullanma kahpeliğinden vazgeçmek lazımdır.

Özetle:

Bütün bu talihsiz ve seviyesiz gelişmelerden; bu denli kirli ve çetrefilli tertiplerin-tepişmelerin ortaya dökülmesinden sonra, sadece Cemaat-Hükümet birlikteliğinin artık yürüyemeyeceği değil, bu olumsuz şartlar ve şaibeli durumlar karşısında AKP’nin de kesinlikle Hükümet edemeyeceği anlaşılmıştır. Sn. Erdoğan’ın seçim ve sandık istismarı ve politik palavralarla hala iktidarda kalmaya çalışması boşunadır ve yaklaşan felaketleri algılayamadığından dolayıdır. Türkiye her yönden kuşatılmış, var olma – yok olma durumuyla karşı karşıyadır. Ya Hükümet ciddi ve cesaretli bir dönüşüm başlatmalı veya başta AKP içindeki izan ve insaf sahibi duyarlı milletvekillerinin ve tüm teşkilat yetkililerinin derhal istifa edip ayrılmaları ve MİLLİ ÇÖZÜM HÜKÜMETİ kurmak üzere, yeni oluşumların önünü açmaları tarihi bir mesuliyet ve mecburiyet halini almıştır. Kendilerinin, yakın çevrelerinin ve Aziz Milletimizin mutlu geleceği, birlik ve dirliğimizin kutlu neticeleri buna bağlıdır. Kaldı ki bu şuurlu ve onurlu tavrı göstermeseler dahi, mevcut olumsuz durumu ve konumu korumaları asla mümkün olmayacaktır, Milli ve haysiyetli bir değişim ve dönüşüm mutlaka yaşanacaktır.